Ptak śpiewa o poranku

Każdy ptak i inne zwierzę, to według pruskich legend, przemieniony za sprzeniewierzenie się woli bogów człowiek. Według kronikarza Kadłubka[1]

, Prusowie, wierzyli w reinkarnację, jako proces odrodzenia się człowieka, zarówno pod postacią ludzką, jak i zwierzęcą. Choć leśnym zwierzętom, a dokładnie zamieszkałym w nich duszom, oddawali cześć, to nie przeszkadzało im to w uprawianiu łowiectwa, które dostarczało cennych w tamtych czasach skór, wykorzystywanych w handlu wymiennym z sąsiadami. Badania archeologiczne dowodzą, że podstawą pożywienia były jednak uprawa roślin i hodowla zwierząt: kóz, świń i owiec. Znaczącą rolę w życiu Prusów odgrywały konie. Były one elementem życia codziennego, ale też źródłem pożywienia, dostarczając na pruski stół zarówno koninę, jak i kobyle mleko. Miały też znaczenie rytualne, w czasie wykopalisk w miejscu Poganowie odkryto parę tysięcy końskich kości, najprawdopodobniej złożonych w ofierze bogom. Z kolei podczas badań cmentarzyska w Nowince znaleziono wiele grobowców, gdzie wraz z prochami wojowników, pochowane były konie w pełnej uprzęży.
Konie mazurskie, które nastały kilkaset lat po zagładzie państwa Prusów, wyróżniały się na tle innych ras. Były małe i chude, miały krótkie szyje, ale za to bujne grzywy i ogony. Odporne na ciężkie warunki pogodowe, dzielnie służyły swoim właścicielom przez cały rok.

Jacek „Wiejski” Górski

Tekst pochodzi z kolekcjonerskiego, płytowo-broszurowego albumu Projekt Arboretum pt. „Mazurÿ, Warnijoki, Jadźwięgi, Prūsai”, gdzie towarzyszył utworowi „Ptak śpiewa o poranku ”.

[1] Wincenty Kadłubek – biskup krakowski, kronikarz polski w czasach księcia Kazimierza II Sprawiedliwego.